อ่านเสร็จแล้วหรอครับ เร็วจัง (แฮปปี้เจโน่เดย์ ♡)

          มือบางข้างซ้ายยกสมาร์ทโฟนของตนขึ้น กดเข้าแอปพลิเคชั่นแชทยอดฮิตแล้วก็เจอต้นต่อของเรื่องกวนใจในเย็นวันนี้ แชทเอียงซ้ายจนหน้าใจหาย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เลือกที่จะปล่อยผ่านโดยการสุ่มๆกดสติกเกอร์ตอบไป

" ไว้ก่อนนะเจโน่"

ปิดเน็ต กดล็อคหน้าจอแล้วโยนอุปกรณ์สื่อสารเครื่องที่หน้าสงสารที่สุดในโลกไปตรงไหนสักที่บนเตียงก็แจมินหน่ะติดโทรศัพท์เสียที่ไหน โซเชียลเน็ตเวิร์กที่โหลดและสมัครไว้ก็มีไว้แค่ส่งงานคุณครูไม่ก็คุยงานกับเพื่อน อ้อ มีไว้ให้เพื่อนแท็กรูปมาด้วยนานๆที

กลับสู่โหมดจริงจังอีกครั้งปิดการรับรู้ทุกสิ่งเหลือไว้เพียงกระดาษA4ที่มีลายมือน่ารักพร้อมไฮท์ไลท์เน้นเนื้อหาที่สำคัญดูเป็นระเบียบตรงหน้าเท่านั้น นา แจมิน นักเรียนม.ปลายปีสุดท้ายพ่วงด้วยตำแหน่งนักเรียนดีเด่น6ปีซ้อนตั้งแต่ก้าวเข้ามาในโรงเรียนรัฐบาลชื่อดังแห่งนี้ ท็อปสายชั้นเป็นเรื่องปกติพอๆกับการได้รับเหรียญรางวัลการประกวดแข่งขันวิชาการต่างๆ เขากำลังตั้งใจกับการสอบไฟนอลวิชาสุดท้ายในวันพรุ่งนี้ จริงๆแล้วเขาอ่านทบทวนทุกวัน 1เดือนก่อนทำสรุปและ1อาทิตย์ก่อนสอบเพื่อทบทวน ตารางชีวิตของนา แจมินถูกจัดและทำตามอย่างเคร่งครัดเสมอ



                                       ._.  




 แกร็ก

"ว่าแล้วว่าพี่ต้องกำลังเดทกับหนังสืออยู่แน่ๆ"
" เฮ้ย!"

 ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น

มองร่างหนาหุ่นนักกีฬาในชุดเสื้อบาสแขนกุดกับกางเกงบอลสบายๆกลิ่นครีมอาบน้ำแบบผู้ชายหอมฟรุ้ง คงพึ่งอาบน้ำมาแน่ๆผมยังหมาดๆอยู่เลย ให้ตายเถอะ ไม่เรียบร้อยแบบนี้ตลอดเลยสิหน่า แจมินคิดในใจ ถ้าเป็นเวลาปกติคงลุกไปหยิบไดร์เป่าผมมาเป่าให้ไม่ก็ยื่นผ้าขนหนูให้เช็ดเอง แต่นี่มันไฟนอล ช่วงเวลาที่ดึงเอาความบ้าความสนุกความอยากเอาชนะของแจมินออกมาจนหมด ใช่! แจมิน หน่ะ เนิร์ดตัวจริง ดังนั้นเรื่องหัวหมาดๆของแฟนหนุ่ม ที่ออกจะขัดใจเขาอยู่หน่อยๆก็กลายเป็นเรื่อง เอาไว้ก่อนละกันนะเจโน่

"ผมไม่ใช่ผีนะ"
"ก็นายมาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง"
"ก็พี่อ่านหนังสือ"
"อือ"

ครางเบาๆในลำคอแล้วก้มลงอ่านหนังสืออีกครั้ง เป็นแบบนี้อีกแล้วนา แจมินกำลังตัดลี เจโน่ออกจากโลกของเขา โลกที่มีแค่แจมินกับตัวหนังสือนับล้าน น่าเบื่อชะมัด ช่วยไม่ได้ก็เขามีแฟนเป็นพวกเนิร์ดนี่หน่า

"หน่ะ" น้ำเสียตัดพ้อน่าสงสารดังออกมาจากชายร่างสูงดูขัดกันไม่น้อย เจโน่กำลังอ้อน แจมินรู้ดี แต่ก็นั่นแหล่ะ เอาไว้ก่อนนะเจโน่

"ไม่เอาหน่าเจโน่"
"เอา"
"เราคุยกันว่าไง"
"1.เกรดผมต้องดีขึ้นทุกเทอม 2.ห้ามกวนพี่ตอนมีสอบ"
"ดังนั้น.."
"แต่ผมสอบเสร็จแล้ว" มุกเสียงสองยังถูกควักออกมาใช้เรียกร้องความสนใจ ร่างหนานั่งลงบนพื้นเอนหลังพิงเตียงที่คนร่างบางนั่งอยู่

"แต่พี่สอบยังไม่เสร็จ"
"แต่ผมเหงา ผมคิดถึงพี่ ผมไม่ได้เจอหน้าพี่มาเป็นอาทิตย์แล้วนะ พี่ไม่คิดถึงผมบ้างรึไง แบบนี้มันน่าน้อยใจชะมัด"

จากที่แค่พิงก็เอนหัวลงกับเตียงนุ่ม มองใบหน้าหวานที่เริ่มมีใต้ตาคล้ำๆแบบกลับหัว ขนากกลับหัวยังน่ารักเลยแฟนใครกันนะ

"เจโน่ย่า-" เคลื่อนตัวจากกลางเตียงมาที่ริมเตียงห้อยขาขาวลงมา2ข้างเป็นการคร่อมตัวเจโน่อยู่กรายๆ ก้มลงมองแมวยักษ์ที่หลับตาพริ้ม ให้ได้แบบนี้สิหน่า มือนิ่มประครองแก้มของอีกคนเบาๆ

"เจโน่ย่า-"



เงียบ..



"พี่ต้องอ่านหนังสือ"






    Round 1
    0    :      1
เจโน่   :     หนังสือของนา แจมิน







"ก็อ่านไปสิ"
"อือ ขอบใจที่เข้าใจกันนะ"
"อย่าหยุดอ่านละกัน"
ประโยคหลังไม่ได้เข้าไปในโสตประสาทของคนพี่แล้ว แจมินยกกระดาษสรุปขึ้นมาในระดับสายตาอีกครั้ง


ร่างหนาหันหน้าเข้าหาเตียงออกแรงดึงพี่ชายตัวเล็กเข้ามาจนชิดขอบเตียง ลำแขนแกร่งยกขึ้นโอบเอวบางแล้วซุกใบหน้าคมเข้ากับหน้าท้องแบนราบ ลมหายใจอุ่นๆรินรดตรงบริเวรหน้าท้องทำในแจมินขมวดคิ้ว
"ฮืออ อย่ากวน"
"อ่านหนังสือสิครับ สนใจผมทำไม"
"..."
คนน้องเอนหัวลงที่ต้นขาของคนพี่ เงยหน้าขึ้นมองก็พบเพียงกระดาษขาวบดบังใบหน้าน่ารักนั้นไว้ โอเค จะไม่สนใจกันจริงๆใช่ไหม

มือหนาจากที่วางอยู่เฉยๆก็เริ่มแปลงร่างเป็นหนวดปลาหมึกลูบไล้ไปมาเบาๆผ่านเนื้อผ้าบาง แปลก นาแจมินเป็นคนนอนดึกทำไมใส่ชุดนอนตั้งแต่หัวค่ำแบบนี้

"พี่อาบน้ำรึยัง"
"ยัง"
"พี่ยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนหรอ?"
"อือ" ย่า! แฟนคนอื่นติดซีรี่ไม่ยอมหลับยอมนอนไม่ลุกไปกินข้าวอาบน้ำ แต่แฟนเขาติดอ่านหนังสือ ให้ตายเถอะ!

ปล่อยไปให้คนขยันจดจ่ออีกครั้งสักพักหนวดปลาหมึกข้างหนึ่งย่องเบาเข้าใต้เสื้อนอนด้านหลังสัมผัสผิวเนื้อเนียนนุ่มที่เหนียวเล็กน้อย น่าจับไปอาบน้ำจริงๆเชียว อีกข้างเข้าจู่โจมตรงหน้าค่อยๆเลื้อยเข้าไปในกางเกงนอนตัวบางมือหนาลูบผ่านจุดยุทธศาสตร์ ออกแรงบีบเบาๆซ้ำๆ ใบหน้าหล่อคมฝังจมูกเข้าที่หน้าท้องอีกครั้ง
"ฟอดด" สอดลมหายใจเขเาเต็มปอด นี่ขนาดไม่ได้อาบน้ำมาตั้ง24ชั่วโมงยังหอมอยู่เลย ปากหนาเริ่มขบเม้นผิวเนื้อผ่านเนื้อผ้าสอดประสานกลับมือทั้งสองข้างที่ยังทำงานอย่างยอดเยี่ยม

จากที่นิ่งอยู่นาน ก็ได้ยินเสียงลมหายใจที่ค่อยๆดังขึ้นของร่างเล็ก อกบางขยับขึ้นลงจนสังเกตุได้ ก็แน่หล่ะเจ้าแจมินน้อยตื่นแล้ว

"ฮื่อออ" ปราการกระดาษถูกลดลงมาวางที่ข้างตัว แฟนเนิร์ดตัวบางก้มลงมองเขาด้วยใบหน้ายุ่งๆ
เจโน่ยกยิ้มมุมปากมือที่ทำงานอยู่ด้านหลังกลับมาอยู่ด้านหน้า ถกเสื้อนอนตัวบางให้สูงขึ้นแล้วฝังจมูกและริมฝีปากขมเม้มหน้าท้องของแจมิน

"หยุด" มือบางวางชีทแล้วบีบเข้าที่ไหล่กว้างทั้ง2ข้างเหมือนต้องการระบายอารมณ์

"หมายถึงพี่จะหยุดอ่านหนังสือหรอครับ?
"อ๊า" พอดีกับที่มือหนาบีบเข้าที่ลูกกลมๆสองลูก
"อ่านจบแล้วหรอครับ เร็วจัง" เอียงหัวเงยหนาขึ้นถามด้วยใบหน้าที่คิดแล้วว่าต้องน่ารักๆสุดๆ มือซนดึงชั้นในของคนพี่ลงต่ำจนแจมินน้อยดีดตัวขึ้นมาทักทาย ไม่รอช้าปากหยักก็เข้าไปครอบครองส่วนนั้น

"จะ เจโ- ฮ่ะ! อ๊า"

แจมินหายใจหอบก้มลงมองแฟนหนุ่มกำลังออรัลให้อย่างเชื่องช้า ร้ายนักนะเจโน่! คนน้องเงยหน้าขึ้นสบตาห่อปากดูดพร้อมกับใช้ลิ้นดุนที่ปลายหัวมน
"อื้อออ" มือบางยกขึ้นมาปิดปาก นี่มันหอในนะนักเรียนอยู่กันเต็มไปหมดยิ่งไปกว่านั้นข้างๆห้องของเขาคือดงฮยอก เพื่อนเนิร์ดของเขา! ถ้าได้ยินต้องโดนล้อแน่ๆ ไม่ได้เด็ดขาด!

คนพี่ใช้ฝ่ามือปิดปากแน่นจนใบหน้าแดงกร่ำ หายใจหอบจนน่าสงสารเหงื่อที่เริ่มผุดขึ้นตามกรอบหน้าและลำตัวยิ่งทำให้หน้ามอง

"ฮื้อ ฮื้อ ฮื้อ" มีเสียงร้องเล็กๆดังเล็ดรอดออกมาทุกครั้งที่คนน้องขยับหัวเข้าออก

"ฮ่ะ ฮ่ะ ฮื้อ เสร็จแล้ว!"
ร่างบางกระตุกเบาๆปลดปล่อยน้ำคาวสีขาวขุ่นเข้ามาในโพรงปากคนน้อง

"ห้ามกลืนนะ!" คนพี่พยายามจะลุกขึ้นเพื่อไปหยิบทิชชู่
แต่ช้าไป เจโน่กลืนลงไปแล้ว

"เด็กนิสัยไม่ดี!" ตีไหล่กว้างไป 1 ทีแรงๆแต่คนโดนตีกลับไม่ได้สลดลงแต่อย่างใด นัยตายังฉายแววเจ้าเล่ห์

"หึหึ" ใช้หลังมือเช็ดมุมปากแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงใช้เข่าก้าวขึ้นเตียงอย่างช้าๆ

"จะ เจโน่ วันนี้ไม่ได้นะ! พรุ่งนี้พี่ต้องไปสอบ"
"แจมินนาา" คนน้องขว้าเข้าที่ข้อมือเล็กแล้วยกตัวขึ้นคร่อมร่างนุ่มนิ่มตรงหน้า มีไม่กี่กรณีหรอกที่เจโน่ไม่เรียกเขาว่าพี่ อย่างเช่นตอนนี้ ตอนที่แจมินกำลังคิดอย่างหนักว่าจะหนีให้พ้นจากเจ้าแมวยักษ์ตัวนี้ได้ยังไง ใช้กำลังหรอ เหอะ นอกจากยกหนังสือเรียนขึ้นอ่านเขาก็แทบไม่ขยับตัวเลยทั้งผอมทั้งนุ่มนิ่มจะเอาเรี่ยวแรงจากไหนไปสู้นักกีฬาของโรงเรียน

"พรุ่งนี้ได้ไหม นะๆ" พยายามหมุนข้อมือไปมา ส่งสายตาอ้อน
"แจมินนา" เจโน่ก้มลงประกบจูบกับริมฝีปากบางเบาๆแล้วผละออก อ่า ไม่ยอมรับคำขอของเขาสินะ

"ถ้างั้นๆๆ.." แจมิน คิดสิคิด
"รอบเดียว" เหอะ ไม่เคยมีรอบเดียวสำหรับคนอย่างเจโน่หรอก แจมินตะโกนในใจ

"แต่"
"แจมินใจร้าย" ลี เจโน่! ใครสั่งใครสอนให้ทำหน้าหงอยแบบนั้น
"อื้อ-" แมวยักษ์ขโมยจูบเขาอีกครั้งมือหนาบีบคางของเขาจนอ้าออกเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนเข้ามาฉกชิงลมหายใจ ร้อนแรงและร้ายกาจเหมือนงูพิษตัวเล็กๆ

แจมินรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เริ่มดันต้นขาของเขา

"แจมินนา" ผละออกให้เขาได้หายใจ แล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูจนคนพี่หน้าแดงไปหมด นี่ใช่ไอ่เด็กตี๋ที่ตามจีบเขามาตั้งแต่ม.ต้นปี2จริงๆหรอ แจมินแทบไปอยากจะเชื่อ นึกย้อนกลับไปเราเจอกันตอนกิจกรรมพี่ติวน้องตอนนั้นเขาอยู่ม.ต้นปี3ที่ถูกคุณครูเลือกให้ไปติวน้องๆม.ต้นปี1(ที่คะแนนแย่จนน่าเป็นห่วง)ก่อนสอบ แล้วชีวิตเขาหลังจากนั้นก็มีคนชื่อ ลี เจโน่เข้ามาวุ่นวายทุกวัน

เด็กหน้าตี๋ตายิ้มคนนั้นบอกชอบเขาตั้งแต่ตอนนั้น จีบอยู่นานปี แจมินไม่เคยสนใจเรื่องรักๆใคร่ๆในสายตาเขาเจโน่ยังเด็กทั้งๆที่ความจริงๆก็ห่างกันแค่2ปี จนเข้าม.ปลายปีสุดท้ายเจโน่รุกจีบหนักจนเขามานั่งทบทวนตัวเองด้วยเหตุและผลตามประสาเด็กเรียนดีก็ได้คำตอบว่า แจมินรักเจโน่เข้าให้แล้ว

พอตกลงเป็นแฟนกัน เจโน่ก็เริ่มแสดงด้านที่เขาคาดไม่ถึงออกมา ก่อนคบเจโน่หน่ะแทบไม่โดนตัวเขาเลยออกจะจีบแบบกากๆตลกๆเอาของมาให้ หยอดมุกเสี่ยวๆมากับรอยยิ้มตาปิดแบบแป๊ะๆเป็นลูกแมวตัวน้อยๆที่แจมินนึกเอ็นดูอยากเก็บมาเลี้ยง แต่ยิ่งเลี้ยงยิ่งโตแจมินก็ได้รู้ว่าเจโน่หน่ะไม่ใช่ลูกแมว..

"ฮื้อ" กำบั้นน้อยๆทุบที่อกแกร่งเพื่อบอกให้รู้ว่าเขาต้องการออกซิเจนแล้ว
"แจมินนา" มือหนากดบีบสะโพกนิ่มทั้งสองข้าง
"อื้อ โอเคๆรอบเดียวนะ ถุงยางอยู่ในกระเป๋าช่องเดิมไปหยิบมา"
"ครับ" ^^  





  Round 2
   1    :     1
เจโน่  :    หนังสือของนา แจมิน









.
.
.











"อื้อ อื้อ อื้อ" เสียงนุ่มอู้อี้อัดหมอนเพราะแจมินไม่รู้ว่าห้องเก็บเสียงหรือไม่ เวลานี้ทุกคนกำลังอ่านหนังสือ แต่เขากำลัง... ย่า!!!! ./////.

"เบา ฮึก เบาๆหน่อยสิ เจโน่" คุมเสียงให้นิ่งและเบาสุดๆเขาจะไม่ไหวแล้วปกติเราทำกันที่คอนโดเจโน่ซึ่งจะร้องดังแค่ไหนก็ไม่มีใครรู้ แต่ที่นี่มันไม่ใช่!!

"อ่าส์" ฟังกันบ้างไหมเนี่ย

"ช้าๆ ฮ่ะ ฮะ ช้าลงหน่อย" หันกลับไปส่งสายตาอาฆาตให้แมวยักษ์

"อืม" แจมินกำผ้าปูที่นอนแน่น หัวโคลงไปมาเพราะแรงส่งจากคนด้านหลัง

"พี่จะไม่ไหวแล้ว" ส่ายหัวไปมากับหมอนนอนใบโต

"รอผมบ้างสิ"
"อ๊ะ อื้อ" คนพี่นำไปแล้ว ตามมาด้วยคนน้อง
"อืมม" เจโน่ขยับตัวออก ถอดถุงยางทิ้งไปอย่างลวกๆแล้วก้มลงอุ้มร่างบางที่นอนคว่ำตัวขึ้นสีแดงเพราะเลือดสูบฉีดมากไป

"ไม่เอาแล้วนะ" ตอบทั้งๆที่หลับตา แจมินเหนื่อยแล้ว เหนื่อยมากๆ เขาอดนอนอ่านหนังสือติดมาเป็นอาทิตย์

"จะพาไปอาบน้ำ"
"อือ"




"ฝันดีครับ" แฟนเด็กของนาแจมินก้มลงจุ๊บเบาๆที่หน้าผากใส แฟนตัวเล็กของเขาหลับคอพับคออ่อนไปแล้ว




เพิ่งจะ 3 ทุ่มกว่าๆเองแบบนี้ก็ดีแฟนของเขาจะได้นอนยาวๆไปสอบแบบสดใส เขารู้อยู่แล้วแจมินหน่ะอ่านจบไปตั้งนานแล้วที่ทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้แฟนพักผ่อนล้วนๆไม่ได้คิดอย่างอื่นเลยนะ  ^ ^

       #HAPPYJENODAY 

เคยหล่อจนเหนื่อยบ้างไหมอ่ะคนเรา

เปงไงบอกหน่อย

นี่ก็แต่งจนเหน่ย

#pulsenomin